BLOG
JAK SPRAWDZIĆ GDZIE DZIECKO ZNIKA PO SZKOLE?
kids

Bycie rodzicem to częste wyzwania. Nic tak nie hartuje, jak posiadanie dziecka. Mówi się, że małe dzieci to mały kłopot, a jak rosną, problemy zwykle zwiększają się razem z nimi. Jeżeli więc mamy dziecko w wieku nastoletnim, może to oznaczać poważny skok w rozmiarach problemów naszego potomstwa, a precyzując myśl – to dorośli stają przed coraz poważniejszymi wyzwaniami.

Nastolatek zasadniczo wciąż pozostaje dzieckiem, ale z drugiej strony powoli wchodzi w wiek dorosły. Może to być bardzo trudny okres zarówno dla dziecka, jak i dla jego opiekunów. W tym wieku dochodzi do wielu, nierzadko trudnych, przemian w życiu młodego człowieka i niestety jest on narażony na wiele niebezpieczeństw. Jest to etap próbowania, smakowania, poszukiwania w różnych sferach życia, często więc właśnie w tym wieku rozpoczynają się używki (papierosy, alkohol) lub różnego rodzaju środki odurzające (dopalacze, marihuana) w tym także najniebezpieczniejsze, twarde narkotyki, jak heroina, czy kokaina.

Zwyczajne wagary, czy niebezpieczne znajomości?

To, co również charakterystyczne dla tego wieku to wagary. Wagarowanie dotyczy praktycznie wszystkich młodych ludzi, z niewielkimi wyjątkami. Może jednak przybierać różną formę, w zależności od powodu. Najczęstszym powodem wagarowania jest nieprzygotowanie się do klasówki, czy egzaminu. Są to sporadyczne przypadki i często nawet rodzice się o tym nie dowiadują. Nie warto zbytnio zamartwiać się tą sytuacją, gdyż będą to najprawdopodobniej sporadyczne przypadki. Gdy uda nam się złapać wagarowicza, musimy oczywiście odpowiednio zareagować, unikajmy jednak krzyków i kar, gdyż może się to obrócić przeciwko nam i utracimy i tak już nadwątlone okresem dojrzewania zaufanie nastolatka. Takie okazjonalne wagarowanie jest raczej normalnym etapem rozwoju i najczęściej mija samo.

Gorzej, jeżeli sytuacje się powtarzają bardzo często. Nastolatek wychodzi z domu i nie tafia do szkoły przez kilka dni w tygodniu, lub pojawia się na wybranych lekcjach. W skrajnych sytuacjach opuszcza zajęcia notorycznie i otrzymujemy od nauczyciela informację, że niepokoi się stanem ucznia. Takiego rodzaju wagarowanie powinno nam dać do myślenia, a raczej nie tyle do myślenia, co powinno być bodźcem do natychmiastowego działania.

Wagarowanie i późne powroty do domu

Brak komunikacji z nastolatkiem to największy problem, z jakim borykają się opiekunowie. Dzieci w tym wieku często bardzo ciężko do czegoś przekonać, muszą się raczej sparzyć, aby na własnej skórze czegoś doświadczyć. I to też jest naturalne. Gorzej, jeżeli zupełnie nie mamy nici porozumienia z naszym dzieckiem, a powroty do domu stają się coraz późniejsze, do tego nie mamy informacji gdzie młody człowiek przebywa. To właśnie brak rozmów i duże poczucie odrębności, jakie wytwarza się w dziecku w wieku kilkunastu lat powodują, że tracimy zupełnie kontrolę nad jego poczynaniami. Nie chodzi tu oczywiście kontrolowanie życia dziecka, bardziej o czuwanie nad jego bezpieczeństwem.

Sytuacja, w której dziecko zaczyna cyklicznie wagarować, a ponadto późno pojawia się w domu, nie wyjaśniając powodu takiego zachowania powinno nas zaniepokoić. Może to oznaczać, że wpadło w złe towarzystwo. Może, ale nie musi. Na szczęście są sposoby, aby dowiedzieć się co robi po lekcjach (a w przypadku wagarowania również w czasie ich trwania) nasz dorastający nastolatek.

To, co możemy w tej sytuacji zrobić to sami, poprosić wychowawcę o każdorazowe zgłaszanie niepojawienia się w szkole naszego dziecka. Ponadto porozmawiajmy z dyrekcją, aby uczulić wszystkich nauczycieli na zwrócenie szczególnej uwagi nie tylko na nieobecność ucznia, ale także na jego (jej) zachowanie. To, co się dzieje z młodym człowiekiem niekoniecznie musi być związane ze złym towarzystwem, czy narkotykami. Może to również być depresja, lub innego rodzaju zaburzenie i w sytuacji, gdy zbyt ostro zareagujemy, możemy tylko pogorszyć sprawę.

Warto poznać przyczyny

Poza powiadomieniem nauczycieli, a także poproszeniem o obserwację sąsiadów, warto zasięgnąć pomocy w agencji detektywistycznej. Po przedstawieniu przez nas faktów, detektyw zada kilka dodatkowych pytań wykluczających, bądź potwierdzających pewne hipotezy. Będziemy mogli zdecydować się na profesjonalną i niezauważalną obserwacją. Dzięki temu poznamy kilka faktów z życia nastolatka tak, aby nie wiedział, że jest obserwowany. Jeżeli okaże się, że uczęszcza do niebezpiecznych miejsc, lub jest ofiarą szantażu, będziemy mogli jakoś zareagować i pomóc naszemu dorastającemu dziecku wykaraskać się z problemów.

Może się również okazać, że wagarowanie i późne wracanie do domu to nic innego, tylko pierwsze zauroczenia i nastoletnia miłość. Jeżeli nasze dziecko jest zakochane, może to powodować właśnie takie sytuacje, gdyż jak zapewne sami pamiętamy, zakochanie w wieku kilkunastu lat to szalenie mocne uczucie, które może skutecznie przesłonić cały świat. Zapominamy o szkole, domu, obowiązkach. Oby tylko była to obustronna miłość…

Warto dowiedzieć się co jest przyczyną nietypowego zachowania naszego dziecka, bo być może coś złego dzieje się w jego (jej) życiu. Możliwe też, że potrzebuje trochę czasu, aby poukładać życie uczuciowe. Tak czy inaczej, znając fakty będzie nam zdecydowanie łatwiej przystąpić do działania.